Zaterdag 31 mei 2008

Ken je die uitdrukking: zo blij als een tuinkabouter in de wei? Nee? Niet zo vreemd, die heb ik zelf uitgevonden! Had je me vandaag in de botanische tuin moeten zien, met alleen mijn beentjes bungelend uit het struikgewas. Had je meteen begrepen wat ik bedoel!
Is het pas gisteren dat de eilandraad de rest van de wereld afschafte? Zelfs als ze de rest van Madeira zouden afschaffen en alleen dit stukje paradijs zou overblijven, zou ik totaal gelukkig zijn! Hoewel, dat plaveisel hier......

Wat er op de wegenkaart bedrieglijk gemakkelijk uitziet, de weg naar de Quinta das Cruzes, blijkt nog een hele puzzle. Als we onze bestemming eindelijk bereikt hebben, voel ik me als na een lange rit in een achtbaan, zo steil en bochtig zijn de straatjes in dit deel van de stad.

Quinta betekent landhuis in het Portugees en deze is een fraai voorbeeld van koloniale architectuur. Het bevat een museum dat een beeld geeft van de weelde waarmee de vroegere suikerbaronnen zich konden omringen. Met behulp van de nodige slavenarbeid, die vreemd genoeg geen enkel spoor heeft nagelaten: het is hier nog witter dan in de Achterhoek!

Toen in de 19e eeuw de suikermarkt instortte, concentreerden de baronnen zich op de wijnteelt, tot een fatale ziekte de druivenranken verdorde. Toen was het met hun rijkdom snel gedaan. Druiven werden vervangen door bananen maar dat leverde niet veel op. Nu moeten de bananen weer plaatsmaken voor de touristen, die in de Quinta das Cruzes massaal het meubilair en tafelzilver komen bewonderen.

Op een terras bij de kathedraal, waar we op onze eerste dag ook al zaten, wordt het cirkeltje rond en fantaseren we over een bestaan op dit eiland. Nog maar 23 jaar werken, dan kunnen we hier ieder jaar overwinteren. Zouden we het zo lang volhouden of pakken we al eerder onze biezen?


Meer foto's:
http://s277.photobucket.com/albums/kk44/Waarbenjijnu/Madeira%202008/Madeira%202008%20-%20mei%2031/