Zondag 1 juni 2008

Zonnig met af en toe een wolkje, dat geeft het week-weeroverzicht op de balie van ons hotel aan. “Oh, daar kijken we nooit naar”, zegt de receptioniste. “Daar klopt toch nooit iets van.” Daar kunnen we ons iets bij voorstellen want er is weinig veranderlijker dan het weer op dit eiland. Het verschilt per uur, en per kilometer. Maar op dit moment is het zonnig, met af en toe een wolkje.

We hebben al twee nachten geslapen in een oude Quinta in een dorp boven Camara do Lobos. Vrij vertaald: “Hoor de wolven”. Met die wolven worden de zeerobben bedoeld, die hier ten tijde van de eerste kolonisten in grote getale voorkwamen. Nu zijn er nog maar zo’n twintig over (hooguit) en die hebben hun heil elders gezocht. Niettemin worden we iedere ochtend wakker van het gehuil van wolven, tamme ditmaal…..

We besluiten deze laatste dag op het eiland eens echt vakantie te houden, en schuimen de zuidkust af. We bezoeken plaatsjes als Punta do Sol (Zonnepunt), Ribeira Brava (Woeste Rivier) en dus ook Camara do Lobos. Langzaamaan verdwijnt de zon achter een dik wolkendek die als een pannekoek boven Madeira blijft hangen. Het is warm en klam maar de zee, de rotsen en het uitzicht zijn geweldig en de terrasjes verukkelijk. Eindelijk kan mijn liefste een rondje in de zee zwemmen. C. do L. heeft een lief vissershaventje en daar hebben we ons laatste avondmaal. Op Madeira dan. De eigenaar van het restaurant moet vreselijk lachen om onze rode gezichten. Ook onder een pannekoek kun je blijkbaar flink verbranden!

Gloeiend, rozig en enigszins weemoedig stappen we in ons kleine, zwarte huurblikje dat we liefkozend CO-84 hebben genoemd en maken we nog eenmaal de klim naar onze quinta. Morgen moeten we vroeg op voor onze vlucht naar huis.

Nog een glaasje Madeira, my dear?


Meer foto's:
http://s277.photobucket.com/albums/kk44/Waarbenjijnu/Madeira%202008/Madeira%202008%20-%20juni%2001/